Podróże Kormorana: India Pale Ale, czyli dobre chęci.

Na doroczny zlot fanów Volswagena trafiliśmy w sumie przypadkowo, idąc obejrzeć wystawiony na Wawelu namiot turecki. Na placu obok bulwarów, tuż koło Czułego Barbarzyńcy zaparkowane były piękne, świetnie odrestaurowane "Garbusy", Buliki i inne śliczne modele których nazw nie pamiętam).

Oczywiście Garbusy królowały, zarówno te nowsze modele jak i te najstarsze, które zapewne razem z remontem kosztowały więcej niż nowe. Było na co popatrzeć.

fot. Kiriwina

Europejskie zloty miłośników Volkswagena organizowane są od 2001 roku.

Widowisko zachwyciło nawet tych, których wiedza z zakresu motoryzacji jest zerowa (np. mnie). Mamy w końcu modę na wszystko, co jest retro i te wypieszczone na wysoki połysk albo przerobione, obklejone i w zabawny sposób pomalowane auta których właściciele postarali się nawet o odpowiednie przebrania robiły ogromne wrażenie.

fot. Kiriwina

Namiot mniej nas zachwycił, chociaż bardzo się staraliśmy dobrze do niego nastawić. Straszne z nas niekulturalne trolle.

Właściciele samochodów nie bardzo mogli raczyć się piwem gdyż był to ostatni dzień zlotu i po południu rozjeżdżali się do domów. My natomiast, mając majówkowy nastrój spróbowaliśmy czegoś, czego pojawienie się na polskim rynku było dla nas ogromnym zaskoczeniem. Na fali popularności IPA browar Kormoran porwał się na ten właśnie styl piwa.

Przyznam, że nie mogłam się doczekać: ciekawość, czy będzie to dobre piwo w przystępnej z racji lepszych niż posiadają małe browary środków produkcji  cenie czy też próba popłynięcia na fali "szału na American India Pale Ale" w nadziei że konsumenci nie zauważą niedoróbek? Cena nie była, niestety, przystępna (ale znośna). Co ze smakiem?

fot. Mateusz Lech

IPA ma według zapewnień producenta być tylko rozdziałem dłuższej opowieści pod nazwą "podróże Kormorana", firmowanej wizerunkiem stylizowanego na trapera brand hero. Jest to bowiem kolejne z serii piwo w stylu znanym wyłącznie w wąskich kręgach smakoszy.

Piana jest wysoka i bardzo zwarta, kolor dość ciemny jak na IPA, z czerwonawymi poblaskami. Mętne. Pachnie nieźle, dość owocowo i trochę żywicznie chociaż po czterech rodzajach amerykańskich chmielów (!) można by się spodziewać głębszego aromatu.

fot. Mateusz Lech

Ze smakiem jest, niestety, problem, Jest owocowo i dość słodko, stosunkowo treściwie ale nie ipowo. Mocno wybijają się słody, na końcu jest co prawda gorycz ale brakuje tego charakterystycznego, chmielowego uderzenia. Słodycz też jest nieco za duża.

Słowem: czuć w nim przede wszystkim słody, nie chmiele. Goryczka jest, ale bardzo żywiczna i niezbyt dobrze komponuje się z całością. Żeby było jasne, nie jest to złe piwo. Ale tylko jako jedno z wielu "średnich" polskich wyrobów na sklepowych półkach (z tym, że ten Kormoran nie pasuje do nich cenowo).

fot. Mateusz Lech

Podsumowując: Kormoran obiecywał wiele i naprawdę mu kibicowałam. Jednak w tej cenie zdecydowanie można nabyć lepsze AIPA. Szkoda. Pozostaje mieć nadzieję, że Kormoran nie chce zrobić "skoku na kasę" i na fali popularności IPA w Polsce sprzedawać cokolwiek (byle pod odpowiednią nazwą), tylko będzie ulepszał swój produkt.

Ktoś nazwał tego Kormorana "ambitną porażką". I to jest chyba najlepsze podsumowanie.

Alkohol 6,0%
IBU: 85