Krakowskie wianki, krakowskie piwo: Pracownia Piwa, Like On Neck

Szczytna tradycja organizowania wianków w Krakowie w tym roku przybrała nowe oblicze: Doran Alkohole Regionalne zorganizował stoiska dla rzemieślniczych browarów, dzięki czemu w tym roku zamiast zwykłych przy takich okazjach kranów z tym-co-zwykle czyli Tyskim, Żywcem i Lechem, uczestnicy mogli poznać inne piwne smaki.

Swoje wyroby przywiozły do Krakowa takie browary jak Pinta, Artezan, Szałpiw, AleBrowar, Widawa, Pracownia Piwa. Były też Raciborskie i, zdaje się, Ciechany.Słowem: było w czym wybierać.

fot. Narzeczony

W sobotę nie byliśmy co prawda nad Wisłą (chociaż wracając od znajomych akurat trafiliśmy na pokaz fajerwerków; magiczne wrażenie, kiedy tak niebo rozbłyskuje tuż nad samochodem!), za to dzisiaj po siłowni i "burżujskim" śniadaniu na Konfederackiej (nie szło się powstrzymać) postanowiliśmy zacząć dzień od kufla, a raczej od plastikowego pojemnika w tym przypadku. Inicjatywa była dość spontaniczna, więc zdjęcia będą, niestety, z telefonu.

Padło na Pracownię Piwa (strona, niestety, w budowie), browar z Modlniczki, którego wyroby dopiero niedawno pojawiły się w pubach. Wystartował on kilka miesięcy temu, a nazwy jego produktów nawiązują do krakowskich tradycji (najbardziej udaną tego typu konstrukcją jest, jak na razie, Hey Now). Na ławeczce z widokiem na Wawel można było napić się Like On Neck, sprzedawanego zresztą w Strefie Piwa pod hasłem "party like a Sir".

Piwo ma brzoskwiniowy, lekko nawet wpadający w czerwień kolor. Pachnie nieco dziwnie... ja doszukałam się mrożonki, takie "warzywa na patelnię" (później na forum przeczytałam o zupie i pietruszce, więc chyba coś jest na rzeczy). To na wiankach trąciło nieco dymem tytoniowym, ale wydaje mi się, że jest to raczej kwestia miejsca, w którym przebywały plastikowe szklanki. Jest mocno nasycone i nieco zbyt wodniste. Goryczka jest za to fajna, nie za mocna i nie za słaba; to właśnie ona ratuje to piwo

Piwo całkiem dobre, ale nie jakoś specjalnie ciekawe. Do wypicia, ale nie zapada w pamięć i nie zachęca do powrotu. Mam wrażenie, że jeszcze długa droga przed PP zanim zaczną warzyć coś naprawdę ciekawego.

fot. Narzeczony

Nawiasem mówiąc, to nie było moje pierwsze spotkanie z Like On Neck: jak tylko Pracownia wystartowała od razu pobiegłam sprawdzić, co też uwarzyli i spróbowałam tego właśnie bittera. Wpis czekał jednak na odpowiedni moment i dzisiejsza wizyta nad Wisłą, podczas której po raz kolejny zetknęłam się z produktami Pracowni, niewątpliwie nim jest.

Moda na bittery, która zastąpiła tę na India Pale Ale najwyraźniej nie mija: Widawa również przywiozła piwo w tym stylu. Jest to interesujące zjawisko, mamy w końcu lato i w taką pogodę jaką mieliśmy ostatnio ma się ochotę raczej na lżejsze i słodsze piwa niż na wytrawność special bitterów.

fot. Narzeczony

Może musi minąć to zachłyśnięcie się wszystkim, co nie jest lagerem żeby pojawiło się myślenie "sezonami" i zamiast warzyć na lato stouta (vide pierwszy Orthodox AleBrowaru; do tej pogody bardziej pasowałoby oczekiwane od wieków chyba Lady Blanche), rodzime browary postawią na pszeniczne czy grodziskie (tak, wiem że to już jest, ale nie w takiej ilości jakiej można by się spodziewać). Chyba Pacific będzie tu najlepszą propozycją (szkoda, że nie było go dzisiaj na wiankach; być może pojawił się wczoraj i to my za późno przyszliśmy).

Mimo, iż Like on Neck nie stanie się moim ulubionym piwem to i tak bardzo się cieszę, że obok Szałpiw powstał jeszcze jeden nowy polski browar. I brawa dla Dorana za inicjatywę, dzięki której na wiankach można było napić się czegoś smacznego.

A na koniec: pan, którego spotkaliśmy, wracając do domu.

fot. Narzeczony