Miasto od drugiego wejrzenia: O'Hara's, Pinta, Lublin to Dublin

Piwo szczególnie mi bliskie: polsko - irlandzkie, stworzone przy współudziale jednego z najciekawszych browarów z Zielonej Wyspy. Lublin to Dublin miało premierę w marcu bieżącego roku, ale na szczęście wciąż można je znaleźć w sklepach.

fot. Kiriwina

Jak kiedyś powiedziała mi koleżanka o niewątpliwym talencie do lekkich i trafnych opisów rzeczywistości: "To nie jest miasto od pierwszego wejrzenia". Ano nie jest: niewielkie jak na europejską stolicę, z wąskimi uliczkami uformowanymi z niskich, prezentujących gołą cegłę kamienic, z kotłami browaru Guinnessa rosnącymi nad samą rzeką. Z urbanistyką przyprawiającą o zawrót głowy, gdzie niskie szeregówki sąsiadują z zaułkami domków jednorodzinnych a nad tym wszystkim potrafi wyrosnąć pojedynczy wysoki blok.

Zamiast opisywać historię miasta (co doskonale robi Wikipedia) podam kilka miejsc które warto odwiedzić. Pomijam oczywistości (muzeum Guinnessa, Trinity College, park St. Stephen's Green), o które i tak każdy zwiedzający prędzej czy później zahaczy.

fot. Kiriwina

Najwięcej o mieście można dowiedzieć się w muzeum Dublinia a o historii samej Irlandii i długiej drogi do odzyskania niepodległości - w zamienionym na muzeum więzieniu Kilmainham Gaol (widzieliście Świętych z Bostonu?*) górującym nad starą dzielnicą, w której mieści się także browar Guinnessa. Dzielnicą, która cieszy się chyba większym powodzeniem u imigrantów niż u miejscowej klasy średniej choć jest bardzo malownicza i pełna zieleni.

Kilmainham to zresztą jedno z najciekawszych miejsc w tym mieście, o typowej dla Dublina niskiej zabudowie i atmosferze małego, robotniczego miasteczka. Usiane szpitalami (ma się wrażenie, że wszystkie szpitale w tym mieście postanowiono wybudować właśnie tu), pełne drzew, małych sklepików ze wszystkim oraz wystających na rogach ulic mężczyzn mówiących z takim akcentem, że rozumie się właściwie wyłącznie przekleństwa (które, przyznać trzeba, stanowią zazwyczaj połowę zdania).

fot. Kiriwina

Przylegająca do pięknego Phoenix Parku (zresztą w samym Kilmainham jest też park otaczający Royal Hospital, w którym mieści się Muzeum Sztuki Współczesnej; dodać trzeba, że tutejsza definicja parku odbiega od polskiej: obejmuje on zadbany, zawsze nienagannie przycięty trawnik z ewentualną obecnością kilku dobrze ukształtowanych drzewek). Romantyczna w nieoczywisty sposób.

To oczywiście nie wszystko: jest jeszcze Muzeum Pisarzy, Temple Bar (choć odważni turyści piwni powinni skierować się raczej do którejś z miliona bardziej "lokalnych", mniej nastawionych na turystów knajpek), studio nagrań U2, budynki rządowe, przystań Howth i wiele innych atrakcji. Ja z całego Dublina wybieram Kilmainham jako miejsce spacerów i przemyśleń, od którego pewnie mnóstwo osób trzymałoby się z daleka.

fot. Kiriwina

Dublin uważany jest powszechnie za jedną z absolutnie piwnych stolic, zatem nic dziwnego, że to tu browarnicy z Pinty znaleźli partnerów do współpracy. Jeszcze kilka słów o samym browarze, dzięki którego ów stout to nie tylko "Lublin", ale także deszczowe miasto Wikingów.

O'Hara's, który z pewnością jeszcze się tu pojawi, to jeden z najbardziej znanych i nagradzanych (między innymi za stouta Leann Follain) irlandzkich browarów. Znajduje się w Banegalstown w hrabstwie Carlow, a właściwie między miastami Carlow a Kilkenny. Był to jeden z pierwszych browarów, które zapoczątkowały w Irlandii modę na piwa rzemieślnicze, a rodzina piwowarów O'Hara przyczyniła się do powstania festiwalu Irish Craft Beer & Cider w Dublinie. Produkty tego browaru można znaleźć w wielu dublińskich barach - przede wszystkim Irish Stout i Irish Red, chociaż O"Hara's ma o wiele większy asortyment a w tym roku wprowadziło kilka nowych piw.

fot. Kiriwina

Lublin to Dublin ma być robust oatmeal stoutem, można się więc w nim spodziewać przede wszystkim akcentów owsianych. Piana jest wysoka i beżowa, samo piwo ciemne i nieprzejrzyste. W aromacie natomiast wybija się kawa, choć jest też sugestia płatków owsianych.

Smak to połączenie głębi słodu i goryczy: na początku jest gęsto i raczej słodko, dalej mocno, ale nieprzesadnie zaznacza się gorycz. Lublin to Dublin nie jest bardzo owsiane, raczej karmelowe i ziemiste. Wyraźnie czuć czekoladowe i karmelowe posmaki słodu, do tego lekką nutę ziołową, dopiero po tym wszystkim: owies. Może daje to lekki niedosyt, jednak piwo jest na tyle smaczne, aksamitne i pełne że szybko się o tym zapomina. Bukiet składający się z ciemnej czekolady, kawy i ziemistej goryczy: wszystko, co powinien zawierać naprawdę dobry stout.

fot. Kiriwina

Stout nieodmiennie kojarzy się z Irlandią. A ponieważ Dublin to poniekąd stolica polskiej emigracji wypada się cieszyć, że powstał stout polsko-irlandzki. Szczególnie, że smakowo jest naprawdę na wysokim poziomie.

*Małżonek kazał mi jeszcze dodać W imię ojca. Niestety, sama nie miałam okazji zobaczyć.